Παιδιά της εποχής μας - Wislawa Szymborska, 1986.

Είμαστε παιδιά της εποχής μας,
η εποχή είναι πολιτική.

Μέρα νύχτα,όλες μας οι σχέσεις,
οι δικές σας, οι δικές μας, οι δικές τους,
είναι σχέσεις πολιτικές.

Θέλεις δε θέλεις,
το γονίδιά σου έχουν πολιτικό παρελθόν,
το δέρμα σου πολιτική απόχρωση,
τα μάτια σου πολιτική θωριά.

Οτιδήποτε λες έχει αντίκτυπο,
ό,τι αποσιωπάς μιλάει.
Όπως και να 'χει, είναι πολιτικό.

Ακόμη κι όταν παίρνεις τα βουνά,
κάνεις πολιτικά βήματα
σε πολιτικό έδαφος.

Ακόμη και τα απολιτίκ ποιήματα είναι πολιτικά,
και κοίτα, μας λούζει ένα φεγγάρι,
σε μια αφέγγαρη βραδιά.
Να ζει κανείς ή να μη ζει, ιδού η απορία.
Τι κι αν σου φέρνει δυσφορία,
είναι μια πολιτική απορία.

Δε χρειάζεται καν να είσαι άνθρωπος,
για να αποκτήσεις πολιτική σημασία.
Αργό πετρέλαιο αρκεί,
ή συμπυκνωμένη τροφή, ή όποια πρώτη ύλη.

Ή ακόμη και τραπέζι συνεδριάσεων, το σχήμα του οποίου
συζητήθηκε για μήνες:
να διαπραγματευτούμε ζωή και θάνατο
σε στρόγγυλο ή σε τετράγωνο τραπέζι;

Εν τω μεταξύ άνθρωποι χάνονται,
ζώα γδέρνονται,
σπίτια καίγονται,
και χωράφια γίνονται χέρσα,
όπως ακριβώς σε εποχές πολύ μακρινές
και λιγότερο πολιτικές.




Wislawa Szymborska, 1986.

(μετάφραση από τα αγγλικά, Ευαγγελία Καριοφυλλίδου)