Πρέπει να είναι πρόθυμη να ευχαριστεί.
Να αλλάζει τόσο ώστε τίποτα να μην αλλάζει.
Είναι εύκολο, αδύνατο, δύσκολο, αξίζει τον κόπο.Τα μάτια της αν χρειαστεί είναι τώρα βαθυγάλανα, τώρα γκρι,
σκούρα, παιχνιδιάρικα, για κανέναν λόγο γεμάτα δάκρυα.
Κοιμάται μαζί του σαν καμιά τυχαία γνωριμία,
σαν να 'ναι ο ένας και μοναδικός.
Θα του γεννήσει τέσσερα παιδιά, κανένα παιδί, ένα.
Αφελής παρ' όλα αυτά δίνοντας την καλύτερη συμβουλή.
Αδύναμη παρ' όλα αυτά σηκώνοντας το πιο βαρύ φορτίο.
Δεν έχει μυαλό στο κεφάλι της μα θα αποκτήσει.
Διαβάζει Jaspers και γυναικεία περιοδικά.
Δεν ξέρει αυτή η βίδα πού πάει αλλά θα χτίσει μια γέφυρα.
Νέα, ως συνήθως νέα.
Κρατάει στα χέρια της ένα σπουργίτι με σπασμένο φτερό,
τα δικά της λεφτά για ένα ταξίδι μεγάλο και μακρινό,
έναν μπαλτά, μια κομπρέσα, και ένα σφηνάκι βότκα.
Πού τρέχει έτσι; Δεν κουράστηκε;
Καθόλου, μια στάλα, πάρα πολύ, δεν πειράζει.
Ή τον αγαπά ή το 'χει πάρει απόφαση.
Στα καλά, στα άσχημα, και για τ' όνομα του θεού.
Wislava Szymborska, 1976.
(μετάφραση από τα αγγλικά, Ευαγγελία Καριοφυλλίδου )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου