Μια γνώμη πάνω στο θέμα της πορνογραφίας

Δεν υπάρχει τίποτα πιο έκφυλο από τη σκέψη.
Τέτοιου είδους ακολασία τρέχει ασύδοτη σαν ζιζάνιο
σε χωράφι στρωμένο μαργαρίτες.

Τίποτα δεν είναι ιερό γι' αυτούς που σκέφτονται.
Το να λένε τα πράγματα ευθαρσώς με τ΄ όνομά τους,
τολμηρές αναλύσεις, προκλητικές συνθέσεις,
φρενιτώδη, παράφορα κυνηγητά πίσω από γυμνά γεγονότα,
βρώμικοι δάκτυλοι επί ευαίσθητων θεμάτων,
συζητήσεις εν θερμώ – είναι βούτυρο στο ψωμί τους.

Στο άπλετο φως της μέρας ή πίσω από το πέπλο της νύχτας
σχηματίζουν κύκλους, τρίγωνα και ζεύγη.
Η ηλικία και το φύλο του συντρόφου τους είναι άνευ σημασίας.
Τα μάτια τους γυαλίζουν, τα μάγουλά τους αναψοκοκκινίζουν.
Φίλος τον φίλο οδηγεί σε παραστράτημα.
Έκφυλες κόρες διαφθείρουν τους πατεράδες τους.
Αδελφός γίνεται νταβατζής για τη μικρή του αδελφή.

Προτιμούν τους καρπούς
του απαγορευμένου δέντρου της γνώσης
από τα ροδαλά κωλομέρια που μπορείς να βρεις σε ιλουστρασιόν περιοδικά,
όλες αυτές τις εν τέλει αφελείς προστυχιές.
Τα βιβλία που απολαμβάνουν δεν έχουν εικόνες.
'Οτι διαφορετικό έχουν βρίσκεται σε συγκεκριμένες φράσεις
σημειωμένες με το νύχι ή με το μολύβι.

Είναι σοκαριστικό, οι στάσεις,
η αχαλίνωτη απλότητα με την οποία
ένα μυαλό σκαρφίζεται να γονιμοποιήσει ένα άλλο!
Τέτοιες στάσεις ούτε το ίδιο το Κάμα Σούτρα δε γνωρίζει.

Κατά τη διάρκεια αυτών τους των συναντήσεων, το μόνο πράγμα που αχνίζει είναι το τσάι.
Οι άνθρωποι κάθονται στις καρέκλες τους και κουνούν τα χείλη τους.
Ο καθένας πλέκει μόνο τα δικά του πόδια.
Έτσι τα λένε με το ένα πόδι ν' ακουμπά στο πάτωμα,
καθώς το άλλο αιωρείται ελεύθερα στον αέρα.
Μόνο αραιά και πού όντως κάποιος σηκώνεται,
πηγαίνει στο παράθυρο
και μέσα από μια χαραμάδα στις κουρτίνες
ρίχνει μια κρυφή ματιά έξω στο δρόμο.




Wislawa Szymborska, 1986.
 Από τη συλλογή "Άνθρωποι πάνω στη γέφυρα".
(μετάφραση από τα αγγλικά, Ευαγγελία Καριοφυλλίδου)