Μίσος - Wislawa Szymborska, 1992.

Κοίτα πόσο ακμαίο παραμένει,
πόσο καλά κρατιέται,
το μίσος στον αιώνα μας.
Με τι σβελτάδα υπερπηδά ψηλά εμπόδια.
Πόσο εύκολο το 'χει να ορμά, ν' αρπάζει.

Δεν είναι σαν όλα τ' άλλα συναισθήματα.
Ταυτόχρονα παλιότερο μα και πιο νέο απ' αυτά.
Από μόνο του γεννά αιτίες
που το κρατάνε στη ζωή.
Αν κοιμηθεί, δεν είναι ποτέ για μια αιωνιότητα.
Η αγρύπνια δεν το αποδυναμώνει, το θεριεύει.

Θρησκεία, ξεθρησκεία  ̶
αρκεί να γονατίσει στην εκκίνηση.
Πατρίδα, ξεπατρίδα  ̶
αρκεί να παραμένει στον αγώνα.
Ακόμη και η δικαιοσύνη τού κάνει για ξεκίνημα.
Στη συνέχεια, επιταχύνει από μόνο του.
Μίσος. Μίσος.
Η γκριμάτσα της ερωτικής έκστασης
παραμορφώνει το πρόσωπό του.

Α, αυτά τ' άλλα συναισθήματα  ̶
τόσο καχεκτικά και άτονα.
Από πότε μπορεί η ομόνοια
να βασίζεται στο αγριεμένο πλήθος;
Έχει τερματίσει ποτέ πρώτη η συμπόνια;
Είχε ποτέ η αμφιβολία φανατικούς ακόλουθους;
Μόνο το μίσος έχει ό,τι ακριβώς χρειάζεται.

Ικανό, έξυπνο, εργατικό.
Χρειάζεται ν' αναφέρουμε πόσα τραγούδια έχει γράψει;
Πόσες σελίδες ιστορίας αριθμεί;
Πόσα ανθρώπινα χαλιά έχει απλώσει
πάνω από πόσες πλατείες και γήπεδα;

Ας το παραδεχτούμε:
είναι ικανό για ομορφιά.
Υπέροχο πύρινο θάμβος μέσα στη μαύρη νύχτα.
Τα πιο όμορφα σύννεφα εμπρηστικού καπνού στη ροδαυγή.
Δύσκολο να αρνηθείς απ' τα ερείπια το πάθος
και να παραβλέψεις το άσεμνο χιούμορ
στη ρωμαλέα στήλη που δεσπόζει πάνω τους.

Μάστορας των αντιθέσεων,
μεταξύ γδούπου και σιγής,
κόκκινου αίματος και λευκού χιονιού.
Πάνω απ' όλα, δε βαριέται ποτέ
το θέαμα ενός καλοβαλμένου βασανιστή
που στέκεται πάνω από το λερωμένο θύμα του.

Πάντα έτοιμο για νέες αποστολές.
Αν χρειαστεί να περιμένει, περιμένει.
Λένε ότι το μίσος είναι τυφλό. Τυφλό;
Με την αιχμηρή ματιά ενός σκοπευτή,
κοιτάει κατάματα το μέλλον -
μόνο του.




Wislawa Szymborska, 1992.
(μετάφραση από τα αγγλικά, Ευαγγελία Καριοφυλλίδου)