Ξέραμε τον κόσμο απ' την καλή κι απ' την ανάποδη -
τόσο μικρός που χωρούσε σε μια σπιθαμή,
τόσο εύκολος που θα μπορούσες να τον περιγράψεις μ' ένα χαμόγελο,
τόσο ξεκάθαρος όσο οι απόηχοι από παλιές αλήθειες σε μια προσευχή.
Η ιστορία δε μας υποδέχτηκε με θριαμβευτικές φανφάρες -
πέταξε βρώμικη σκόνη στα μάτια μας.
Μπροστά μας ανοίγονταν δρόμοι μακρινοί που οδηγούσανε στο πουθενά,
δηλητηριασμένα πηγάδια, πικρό ψωμί.
Τα λάφυρα του πολέμου είναι η δική μας γνώση του κόσμου -
τόσο μεγάλος που χωράει σε μια σπιθαμή,
τόσο σκληρός που θα μπορούσες να τον περιγράψεις μ' ένα χαμόγελο,
τόσο παράξενος όσο οι απόηχοι από παλιές αλήθειες σε μια προσευχή.
Wislawa Szymborska, 1945.
(μετάφραση από τα αγγλικά, Ευαγγελία Καριοφυλλίδου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου